گشتول

نزدیک بودن جنگل های ۶۰۰ هزار متر مربعی رامسر به آن، باعث شده این جنگل ها، به نام دالخانی شناخته شوند. جنگل زیبایی که در میان گردشگران، به دالان بهشت معروف است و با درختان انبوه و آب و هوای بی نظیرش، می تواند بکرترین تجربه طبیعت گردی شما را رقم بزند. جنگل هایی که در مسیر جاده ادامه دارند، شاید زیباترین تصاویر جنگلی را به شما نمایش دهند. دالخانی، یک جنگل نیمه کوهستانی است که ارتفاع آن، به حدود ۸۰۰ متر می رسد و به همین دلیل، گزینه خوبی برای کوهنوردان و طبیعت گردان به حساب می آید. مهم ترین ویژگی دالخانی، مه غلیظ است که بعد از سَرسبزی بکرش، گردشگران را به این منطقه می کشاند.

شهرک نمک آبرود، قسمتی از اراضی منطقه را با وسعت تقریبی ۶۵۰ هکتار، دَر بَر می گیرد. وجود پارک های جنگلی بنفشه و شمشاد در قسمت شمالی این مجموعه، با وسعت تقریبیِ ۲۰۰ هکتار، مناظر بدیعی را در این قسمت از اراضی به وجود آورده است. در جنوب این اراضی، دامنه کوه مدوبن، بصورت جنگلی فشرده و با جاذبه های بصریِ فوق العاده واقع شده است. نمک آبرود، به دو بخش توریستی و مسکونی تقسیم شده است. بخش مسکونی، در ۸ محله، برای جمعیتی توریستی تا یک صد هزار نفر طراحی شده است و معابر ورودی محلات مسکونی، از سایر نقاط شهرک، جدا شده است. بخش توریستی، امکانات تفریحی فراوانی مانند تله کابین خط ١ و ۲، سورتمه، کارتینگ، پارک ماجراجویی، شهر بازی، زیپ لاین، شیر دریایی، باشگاه تیراندازی، موتور ۴ چرخ و غیره دارد.

باداب سورت، چشمه پلکانی تراورتنی، بی نظیر در ایران و کم نظیر در جهان است. این چشمه ها، در ارتفاعِ ۱۸۴۱ متری از تراز دریا جای دارند و در ایران، بی نظیر هستند. اطراف چشمه، پوشیده از درختچه های زرشک وحشی و ارتفاعات بالاتر، پوشیده از جنگل های سوزنی برگ است. این باداب، شامل چندین چشمه، با آب هاى کاملاً متفاوت از لحاظ رنگ، بو، مزه و حجم آب است. چشمه پُر آب، دارای آب بسیار شور و استخری با قطر حدود ۱۵ متر و عمق زیاد است. چشمه دوم، که در بالا دست و شمالِ غربی این چشمه قرار دارد، ترش مزه و دارای آبی به رنگ قرمز و نارنجی است و در اطراف چشمه، کمی رسوب آهن نشسته است. جریان آب هاى رسوبی و معدنی این چشمه ها، طی سال ها، در شیب پایین دست کوهستانی خود، صدها طبقه و ده ها حوضچه پلکانی بسیار زیبا به رنگ های نارنجی، زرد و قرمز، در اندازه های مختلف، پدید آورده است. این طبقات و حوضچه ها، در واقع، جاذبه اصلی و ویژگی منحصر بفرد چشمه های باداب سورت است. زیبایی این طبقات و محل ویژه قرار گیری چشمه در دامنه کوهستان و چشم اندازهای اطراف، به ویژه در غروب، تحسین برانگیز است. این چشمه، توسط سازمان میراث فرهنگی، در سال ۱۳۸۷ ه.خ، پس از کوه دماوند، به عنوان دومین میراث طبیعی ایران، در فهرست آثار ملی ایران،به ثبت رسیده است. ثبت جهانی این باداب نیز، پس از پاموک ‌کاله ترکیه، به عنوان دومین چشمه آب شور جهان بوده است.

آب پری، منطقه ای گردشگر پذیر و خوش آب و هوا است و دارای آبشاری به همین نام است. در آب پری، درختان با فاصله کم از یکدیگر قرار دارند و بیش تر مناطق، بکر و دست نخورده مانده‌است. این ناحیه، همسایه کجور و یوش می باشد. این آبشار، شباهت چندانی به آبشار ندارد، زیرا قسمتی از سنگ های کوه در اثر رانش زمین، در شیب تند کوه جمع شده اند و آب کمی، از لا به لای این سنگ ها در جریان است. با این حال، گردشگران پُر شماری در روزهای تعطیل و تعطیلات آخر هفته، به این محل می آیند.

دریاچه ولشت، یکی از دریاچه های آب شیرین ایران به شمار می رود. دریاچه ولشت، به دلیل چشم انداز سبز و طبیعت منحصر بفرد آن، از جمله دیدنی ترین میراث طبیعی کشور محسوب می شود که هر ساله، بسیاری از گردشگران را، برای بازدید از این منطقه جلب می کند. دریاچه ولشت، ۷۱اُمین اثر طبیعی-ملی است که در ۱۵ مهر ۱۳۸۸، به عنوان یکی از آثار طبیعی ایران، به ثبت رسیده است.

پُل وِرِسک، از بزرگ ترین پُل های راه آهن سراسری ایران است که از شاهکارهای مهندسی به حساب می آید و در سال ۱۳۱۵ ه.خ، بازگشایی شد. پُل ورسک، که راه آهن سراسری تهران-شمال را به هم متصل می کند، در ارتفاعِ ۱۱۰ متری از ته دره، با دهانه ۶۶ متری و با وسایلی ابتدایی ساخته شده است. ورسک، از جمله پُل های استراتژیک ایران است که توسط شرکت دانمارکی کامپساکس و با تضمینِ ۷۰ ساله، احداث شد. این پُل فقط مخصوص عبور قطار است و در حال حاضر، قطارهای مسافری تهران-ساری و تهران-گرگان، پس از گذشت بیش از ۷۰ سال، هر روز، چندین مرتبه از روی آن می گذرند. امروزه، پُل ورسک، علاوه بر اهمیت ویژه در صنعت حمل و نقل، از جاذبه های سیاحتی ایران نیز محسوب می گردد. این بنا، از ملاط سیمان و شن شسته شده و آجر ساخته شده و در ساختمان آن، از آرماتور استفاده نشده است. از شگفتی های ساخت این پُل، عدم استفاده از هیچ سازه فلزی در ساخت آن است. طول کلی پُل، ۸۶ متر است. هزینه ساخت پُل در آن زمان، بالغ بر ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار ریال بوده است. نام پُل ورسک، در کتاب رکورد گینس، در بخش پُل های با ارتفاعِ بیش از ۶۱ متر، به ثبت رسیده است. این اثر، با شماره ثبت ۱۵۳۴، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.

کوه دَماوَند، کوهی در شمال ایران است که بلندترین کوه ایران و بلندترین قله آتشفشانی آسیا است. دماوند، در پاره مرکزی رشته کوه البرز، در جنوب دریای خزر جای دارد. از دماوند، در اساطیر ایران هم یاد شده است و شهرت آن، بیش از هر چیز، به این سبب است که ضحاک-پادشاهی ستم گر و اژدها فش-در آن به بند کشیده شده است. قله دماوند، در فرهنگ کشور ایران، مظهر پایداری و استواری است و یک نماد ملی است. در ارتفاعات مختلف کوه دماوند، گیاهان فراوان و گوناگونی می رویند که برخی از آن ها، فقط در یک ارتفاع خاصی دیده می شوند. کوه دماوند، در ۳٠ تیر ۱۳۸۷، به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران، به ثبت رسیده است.

دریاچه شورمست، تنها دریاچه طبیعی شهرستان سواد کوه است که وسعت آن، ۱۵ هزار متر مربع و عمق آن، ۵ متر می باشد. منظره این دریاچه، با جنگل اطراف آن که از درختان کهن سال و بلند قامت توسکا پوشیده شده و انعکاس تصویر کوه های پوشیده از درخت اطراف در این دریاچه، آن را به یکی از زیباترین اماکن موجود در شهرستان سواد کوه، تبدیل ساخته است.

یکی از زیباترین مسیرهای جنگلی ایران، جاده دو هزار است که با گذشتن از جنگل های سبز و زیبای البرز، در کنار رودخانه دو هزار، موجب خلق منطقه ای توریستی و خیره کننده شده است. برای واژه های دو هزار و سه هزار، وجه تسمیه های مختلفی را بیان می کنند، مانند داشتن ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ متر ارتفاع دره ها، یا برگرفته از نام هَزار به معنای بلبل، که در این صورت مفهوم دو یا سه هزار بلبل مورد نظر بوده است. آن چه می تواند در این باره درست تر باشد دو و سه "ازار" است. ازار، در زبان پارسی باستان، به معنی رود است. یکی از نزدیک ترین نظریه ها به وجه تسمیه نام گذاری این جاده، این است که به محل هایی با ارتفاعِ ۲۰۰۰ متر از سطح دریا می رسد. این منطقه، فوق العاده زیبا است و چشم اندازهای بدیع کوهستانی، چمن زار و جنگل های مرتفعِ جلگه ای دارد. دره دو هزار، یک مقصد طبیعت گردی با جاذبه های متنوع است. رودخانه دو هزار، که از ارتفاعات الموت قزوین و تخت سلیمان سَرچشمه می گیرد، از حاشیه روستا عبور می کند و حواشی بسیار زیبایی دارد. این حواشی زیبا، در فصل تابستان، محل مناسبی برای گذراندن اوقات فراغت گردشگران محسوب می شود. آب و هوای آن، معتدل کوهستانی، با تابستان های مطبوع و زمستان های نسبتاً سرد است. یکی از خصوصیات بارز دو هزار، ارتفاع زیاد منطقه است که باعث شده در تابستان نیز، هوای خنک و مطبوعی داشته باشد.

دریاچه میانشه-خواهر خوانده دریای خزر-در جنگل های بکر روستای چورت واقع شده است. وسعت این دریاچه، حدود ۲/۵۵ هکتار است. این دریاچه، به دلیل نزدیکی به روستای چورت، دریاچه چورت هم نامیده می شود. این دریاچه، در سال ۱۳۱۸ ه.خ، بر اثر زمین لرزه و رانش زمین و در پی آن، بسته شدن مسیر آب چشمه ای که در کنار دریاچه قرار دارد، بوجود آمده است. هنگام کاهش آب، پدیدار شدن باقی مانده درخت هایی که در محل پیدایش دریاچه بوده اند، منظره ویژه ای را ایجاد می کند. این دریاچه، در شکاف دره ای با شیب زیاد قرار گرفته و دور تا دور دریاچه را، پوشش‌های جنگلی بکر و درختان قدیمی در بَر گرفته است. شکل هندسی دریاچه، به شکل بیضی کشیده بوده و ژرفای آن، با توجه به میزان بارش های فصلی، متغیر است. ماهی های موجود در دریاچه، توسط افراد محلی، به دریاچه انداخته شده است.

روستای کندلوس، با چهار هزار سال تاریخ، در دل کوهستان های البرز قرار دارد. روستای کندلوس، یکی از زیباترین و پاکیزه ترین روستاهای ایران محسوب می شود که همچون نگینی در دل طبیعت زیبای البرز شمالی، می درخشد. این روستا، در امتداد دره زانوس و منطقه سَرسبز و زیبای کُجور، یکی از اولین و کهن ترین سکونت گاه های انسان در استان مازندران قرار دارد. در روستای کندلوس، اولین خصوصیتی که متوجه آن می شوید، پاکیزگی و رعایت اصول بهداشتی در این روستا است. در همه جای روستا، سطل های زباله وجود دارند و همه اهالی، در حفظ زیبایی و پاکیزگی دهکده تلاش می کنند. یکی از جاذبه های این منطقه، موزه مردم شناسی و موزه گیاه شناسی کندلوس می باشد که اطلاعات بسیار جالب و مفیدی درباره تاریخ کهن و تمدن پُر رمز و راز این دیار، در اختیار ما می گذارد.

خانه نیما، محل زندگی پدر و نیاکان نیما یوشیج بوده است. این خانه، در سال ۱۲۰۷ ه.ق، توسط ناظم الایاله، در محله لالوی یوش ساخته شده است. این بنا، دارای ۳ ورودی، شاه نشین و اتاق های زیادی است. خانه نیما یوشیچ، با داشتن آجر کاری و گچ کاری های زیبا، از جاذبه های گردشگری استان مازندران به شمار می آید. عمده مصالح به کار رفته در این بنا، خشت، گِل و چوب است. ساختمان این خانه، شامل حیاط مرکزی و اتاق های متعددی است که با داشتن عناصر تزئینی، از قبیل آجر کاری و گچ بری و ارسی های زیبا، الهام گرفته از مؤلفه های تزئینی دوره قاجاریه است. این خانه، دارای نورگیرهای مشبک چوبی با طرح های جالب است. این اثر، با شماره ثبت ۱۸۰۲، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.

پارک جنگلی و ساحل سی سنگان نوشهر، در سال ۱۳۴۴ ه.خ، توسط مهندس سعیدی آشتیانی، طراحی و ایجاد شد. این پارک، علاوه بر جاذبه های گردشگری و توریستی، سیاست حفظ و حراست از گونه های نادر و حفاظت شده گیاه شمشاد را، به طور جدی دنبال می کند. مساحت این پارک، در حدود ۶۰۲ هکتار است و زیستگاه انواع گونه های درختی، درختچه ای خشبی و علفی و جانوری است.

این سد، به منظور تأمین آب کشاورزی، آب شرب و انتقال آب این سد به نیروگاه کلان و سد لتیان، جهت استفاده در نیروگاه های منطقه، برای تولید متوسط سالانه ۱۵۰ هزار مگا وات ساعت انرژی برق-آبی استفاده می شود. بر روی این سد، نیروگاهی وجود ندارد. مطالعات احداث این سد، از سال ۱۳۳۰ ه.خ آغاز شد و در نهایت، در سال ۱۳۶۱ ه.خ، گشایش یافت. دریاچه سد لار، به دلیل نزدیکی به کوه دماوند و واقع بودن در منطقه دشت لار، به یکی از گردشگاه های استان مازندران تبدیل شده است که در سال های اخیر، به عنوان مراکز پرورش ماهی قزل آلا و ماهی گیری و همچنین ورزش هایی چون اسکی روی آب، از آن استفاده می شود.

بوستان جنگلی صفا رود رامسر، در میان دره و کنار صفا رود و در پایین جاده قرار دارد که البته پله‌ هایی هم برای ورود به‌ آن از جاده، ساخته شده‌ است و وجود جنگل، رودخانه، آب معدنی، آب و هوای مطبوع، به این مکان، جلوه خاصی بخشیده است. بکر بودن این منطقه، زیبایی خاصی را برای علاقه مندان به طبیعت فراهم آورده است.

این تله کابین، از مبدأ ساحل تا فراز کوه ایلمیلی ادامه دارد و دارای محیطی هیجان انگیز می باشد که با توجه به وجود پیست کارتینگ، مراکز خرید، کافی شاپ و مراکز تفریحی، محیطی مفرح را برای بازدید کنندگان فراهم آورده است. تله کابین رامسر، به عنوان یکی از بزرگ ترین تله کابین های کشور، از کنار ساحل خزر تا ارتفاعات جنگلی، با پنجاه کابین، به طول دو کیلومتر، ادامه دارد و توسط بخش خصوصی ایجاد شده است. این تله کابین، مسیری با دو هزار متر رفت و دو هزار متر برگشت را، در ارتفاع هفتصد متری از سطح دریا، به مدت پانزده تا بیست دقیقه می پیماید.

مظهر این چشمه، در شکاف سنگ هاى کواترنرى (آندزیت و بازالت) واقع شده است. آب این چشمه، در ردیف آب هاى داغ و تیپ آن، سولفاته کلسیک مى باشد. آب هاى گرم معدنی این روستا، با حرارتی در حدود ۶۲ درجه سانتی گراد، سرشار از مواد گوگردی بوده و به همین دلیل، برای درمان انواع بیماری های پوستی، دردهای استخوان، مفاصل و روماتیسم مفید می باشد.

آبشار شاهان دشت، بزرگ ترین آبشار استان مازندران و دومین آبشار بلند ایران از نظر ارتفاع و یکی از آثار ملی کشور است. این آبشار پُر آب، دائمی و عظیم، در جانب جنوبی جاده و رودخانه هراز، با شکوهی وصف ناپذیر، خودنمایی می کند و از کنار قلعه ملک بهمن، بر روی یک‌ کوه هرمی شکل مشرف به روستای شاهان دشت، به پایین می ریزد. این آبشار، دارای سه آبشار متعدد است و آبشار اصلی شاهان دشت، با ارتفاعِ ۵۱ متر، بزرگ ترین آبشار استان مازندران به شمار می رود.

این آبشار، با حدود چهل و پنج متر ارتفاع، بی شک یکی از مناظر زیبای منطقه تنکابن و یکی از بزرگ ترین آبشارهای گیلان و مازندران می باشد. آب، بعد از حدود هفت الی ده متر، به یک برآمدگی برخورد کرده و بصورت بسیار زیبا، در هوا پخش می شود. مرطوب بودن دیواره آبشار، باعث رشد انواع و اقسام گُل سنگ و خزه شده و همین طور وجود چشمه گوار، روح و روان هر بینده ای را نوازش می دهد. آب، پس از ریزش، بصورت نهری ازسطح جاده که بصورت آب نما ساخته شده است، عبور می کند.

مجموعه دیدنی سنگ نو، در اعماق جنگل های کوه های پیش کوه جهان مورا، در البرز شرقی قرار گرفته و شامل چهار آبشار است که بزرگ ترین آن، حدود دوازده متر ارتفاع دارد. فضای اطراف این آبشار، بسیار دیدنی و دل نشین است. سنگ نو، دره ای سنگی و زیبا، پوشیده از خزه و سرخص، که سقفی از شاخ و برگ درختانی بلند و تنومند آن را پوشانده است و این مسیر را، به تونلی تبدیل کرده است که چشم ها را به خود خیره می کند. از میان این دره، آبی در جریان است که بسیار گوارا و زلال می باشد. با ادامه دادن این مسیر، به جنگلی زیبا می رسید که هنوز بکر و دست نخورده مانده است.

غار دانیال، یکی از غارهای آبی و رودخانه ای ایران است که در رشته کوه البرز قرار دارد. طول این غار، ۲۱۵۸ متر و عمق آن، ۷۴ متر و ارتفاع دهانه اصلی آن از سطح دریا، ۱۶۰ متر می باشد و دارای یک دهانه است. غار دانیال، دومین غار بزرگ رودخانه ای ایران، بعد از غار قوری قلعه در کرمانشاه می باشد. دمای داخلی این غار، در طول سال، تقریباً یکسان می باشد. آب داخل غار، از چند چشمه کوچک، که از شعب مختلف آن سَرچشمه می گیرد، تأمین می شود و کاملاً زلال و از نظر محلولات، دارای درصد پایینی بوده و آن را قابل شرب می کند.

قلعه مارکوه، مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلام است و نام این قلعه، بَر گرفته از کوهی است که بر روی آن قرار دارد. مساحت قلعه مارکوه، حدود ۶۰۰ متر مربع است و از این معماری عظیم، تنها ۴ حصار جانبی و برج های پشتیبان آن، باقی مانده است. مصالح به کار رفته در قلعه مارکوه، عمدتاً سنگ و ساروج و گچ است. وضع داخلی قلعه مارکوه، از لحاظ وسعت، به نحوی است که گنجایش صد سرباز را دارد و همگی به راحتی می توانند در آن سکنی گزینند. این اثر، در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹، با شماره ثبت ۳۴۸۴، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.