گنبد سلطانیه، مقبره اُلجایتو است که در ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ م، در شهر سلطانیه، پایتخت ایلخانیان ساخته شد و از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی، از شیوه معماری آذری، به شمار می رود. گنبد، دارای ارتفاعِ ۴۸ و قطر دهانه ۲۵ متر می باشد که در سال ۷۰۳ ه.ق، به دستور الجایتو (سلطان محمد خدابنده)، جهت انتقال جسد علی ابن ابیطالب (ع)، از نجف به سلطانیه ساخته شد که پس از نومید شدن از انتقال جسد امام علی (ع)، از خاکِ نجف و کربلا، به سلطانیه انتقال داد و در ساخت قسمتی از گنبد، استفاده کرد که به تربت خانه مشهور است. این بنا، شامل ۸ ایوان و ۸ مناره است که گفته می شود از ۸ درب بهشت، الگو گرفته است و شامل دو دوره تزئینات می باشد. گنبد سلطانیه، قدیمی ترین گنبد دو پوش موجود در ایران می باشد و رنگ گنبد، آبی است. گنبد سلطانیه، شامل سه بخش اصلیِ ورودی، تربت خانه و سردابه است. بنای این گنبد، که بعد از گنبدهای سانتاماریا دلفیوره و ایا صوفیه، سومین گنبد بزرگ دنیا است. این اثر، در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰، با شماره ثبت ۱۶۶، به عنوان یکی از آثار ملی ایران و در ۲۴ تیرماه ١۳۸۴، به عنوان هفتمین اثر ماندگار ایرانی، در فهرست جهانی یونسکو، به ثبت رسیده است.
2019 © کلیه حقوق این سایت، متعلق به شرکت ماوا پردازش نوین می باشد.