ساخت قلعه فورگ، در زمان نادرشاه افشار، به وسیله میرزا بقاخان، حاکم منطقه شروع شده و پس از وی، پسرش میرزا رفیع خان، ساختمان قلعه را، در سال ۱۱۶۰ ه.ق، به اتمام رسانده است. در زمان حکومت شوکت الملک، به دستور وی، سپاهیانش به قلعه هجوم برده، حاکم آن را دستگیر کرده و قلعه را فتح می نماید. قلعه فورگ، بعد از قلعه الموت، مهم ترین مقر حضور اسماعیلیان به حساب می آمده و در این محل، فداییان مطلق را تحت تعلیم و آموزش های مخصوص قرار می دادند. فضاهای داخلی قلعه، از شرق به غرب، شامل ۳ قسمت می باشد که قسمت اول، محل زندگی خدمه، انبار آذوقه و محل نگهداری احشام است. قسمت دوم، محل زندگی نظامیان و نگهبانان و محل نگهداری تدارکات نظامی و سومین قسمت، که مهم ترین بخش قلعه است، محل زندگی حاکم و اطرافیانش بوده است. ساختمان قلعه، دارای ۱۸ برج مدور و مرتفع بوده است که در حال حاضر، فقط تعدادی از آن ها، باقی مانده است. در حد فاصل دو برج، کنگره هایی نیز قرار داشته که جهت دفاع و سنگر از آن استفاده می شده است. این قلعه، دارای پلان نامنظم بوده که مهم ترین عامل شکل دهنده قلعه، شکل خاص کوه و توپوگرافی آن است. این بنا، در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۷۹، با شماره ثبت ۳۴۵۰، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.
2019 © کلیه حقوق این سایت، متعلق به شرکت ماوا پردازش نوین می باشد.