گشتول

کولوسئوم یا کلوسیوم یک تماشاخانه در شهر رم می باشد که بزرگ ترین تماشاخانه در امپراطوری روم بوده ‌است. کولوسئوم ظرفیتی میان 80-50 هزار نفر و ۸۰ درب ورودی داشته ‌است. ساخت کولوسئوم توسط وسپاسیان بین سال های ۶۹ تا ۷۰ میلادی پایه‌ گذاری شد. پس از آن پسرش تیتوس در سال ۸۰ میلادی کار ساخت آن را در زمین ‌های باتلاقی میان تپه‌ های اسکوئیلین و کائلین تمام کرد. البته پس از او دومیتیان (برادر تیتوس) در کولوسئوم تغییراتی اعمال کرد و به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی در روم کامل کرد. امروزه بیش تر کولوسئوم را با تاریخ خونین نبرد گلادیاتورها در آن می ‌شناسند. در کولوسئوم گلادیاتور با یکدیگر یا با حیوانات وحشی می‌ جنگیدند و اسباب سرگرمی تماشاچیان خود را-که اغلب از اشراف بودند-فراهم می ‌کردند. برخی اعدام ‌ها (مانند اعدام با رهاسازی حیوانات وحشی) نیز در کولوسئوم انجام می ‌شده ‌است ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ١٩٥٠ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩ، ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﮔﺮﻓﺖ. ﺣﺪﻭﺩ ٤٥ ﺗﺎ ٦٠ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻓﺘﺘﺎﺣﻴﻪ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﺎ ﻛﺸﺘﺎﺭ ٩ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻫﻠﻰ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﻮﻟﺴﻴﻮﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ. ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﻫﺎﻯ ﺁﻧ ﻬﺎ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ می شد ﻛﻪ ﻫﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﭘﺎﺭﻩ می شدند ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ٥٠ ﻣﺘﺮﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﻘﻮﻃﻰ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭ می کرﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﻦ ﺑﻮﺩ. آن ها ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﻜﻮﻫﺎﻯ ﺳﻨﮕﻰ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﺸن هاﻯ ﺍﻣﭙﺮﺍطور ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭوﻡ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﻃﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺸن ها ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ١٠٠ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍ می کشید، ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﮔﻼﺩﻳﺎﺗﻮﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﮔﻼﺩﻳﻮﺗﻮﺭﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ آن ها ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﻪ ٢٢ ﺳﺎﻟﮕﻰ می رسید ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﺸﺘﻦ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ می کردند. ﺍﻣﭙﺮﺍطور ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭوﻡ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ می برﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﻃﻰ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻫﺎ ﺣﺪﻭﺩ ٥ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻼﺩﻳﻮﺗﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ می رسیدند. ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ، ﻣﺤﻜﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﻛﻞ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ٥٠٠ ﺗﺎ ٧٠٠ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻼﺩﻳﺎﺗﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﻛولوﺳﻴﻮﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﺸﺘﻪ می ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻌﻰ، ﺑﺰﺭﮔ ﺘﺮﻳﻦ ﻗﺘل گاﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﻣﺤﺒﻮب ترﻳﻦ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ، ﻧﻤﺎﺩ ﺷﻬﺮ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺭﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﺭوﻣﻴﺎﻥ ، ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎیی ها ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺭﻭﭘﺎیی ها ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ می کنند. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٢٠٠٧ م، ﺩﺭ ﻃﻰ ﻳﻚ ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﻰ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ، ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺟﺰﻭ ٧ ﺍﺛﺮ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٢٠١١ م، ﻣﺒﻠﻎ ٢٥ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻳﻮﺭﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺰﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪ. ﻳﻚ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻰ می گوﻳﺪ: "ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﻮﻟﻮﺳﻴﻮﻡ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ، ﺭﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ". پلان این مجموعه به شکل بیضی با قطرهای ۱۸۸ متر و ۱۵۶ متر و زیربنای ۶ جریب می‌ باشد. ارتفاع آن حدود ۴۸ متر است. کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه ‌ای از اتاق‌ ها و گذرگاه‌ ها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه ‌اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته ‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه گاه برای طاق‌ های گنبدی شکل، گذرگاه‌ ها، پلکان و ردیف ‌های صندلی روی صحنه قرار گرفته ‌است. لبه بیرونی طاق ‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آن ‌ها به یکدیگر شده ‌است. نمای داخلی کولوسیوم از بالا، سه ردیف طاق ‌های گنبدی شکل که در روی ستون‌ ها و سَرستون ‌ها قرار گرفته ‌اند، در ستون ‌های طبقه اول سبک معماری سبک دوریکا، در طبقه دوم سبک ایونیک و در طبقه سوم سبک قرنتی که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بوده، به کار رفته‌ است. این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان، یکی از شاهکارهای مهندسی است؛ در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیر شیروانی شامل ستون‌ های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون ‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پُر شده ‌است. در قسمت بالا، دیوارکوب ‌ها و بندگاه‌ هایی وجود دارد که تیرک‌ هایی را که سایه بان ‌ها به آن ‌ها آویزان است، نگه داشته ‌اند. در ساخت عمارت با دقت بسیاری از انواع ترکیبات ساختمانی استفاده شده، برای فونداسیون از بتون و برای ستون ‌ها و طاق ‌ها از سنگ آهک (تراورتن) استفاده شده، در ستون ‌های به کار رفته برای دیوار دو طبقه زیرین، از نوعی سنگ متخلخل به نام توفا استفاده شده ‌است. برای طبقات فوقانی و اکثر طاق ‌ها از آجر بتونی استفاده شده ‌است. این اثر هم ‌اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید بشمار می ‌رود.

فروم روم یک فروم (پلازا یا میدان) مستطیل شکل است که با خرابه‌ های چندین ساختمان مهم دولتی در مرکز شهر رم احاطه شده ‌است. شهروندان شهر باستانی به این فضا که در اصل یک بازار است، به عنوان فروم مگنوم یا صرفاً فروم اشاره می‌کردند. برای قرن ‌ها فروم مرکز زندگی روزمره در رم بود؛ محل برگزاری تظاهرات و انتخابات، محل برگزاری سخنرانی ‌های عمومی، محاکمات جنایی و مسابقه ‌های گلادیاتوری و هسته امور بازرگانی، محل مجسمه ‌های یادبود مردان بزرگ را که گرامی می ‌داشتند. این فروم قلب پُر جنب و جوش روم باستان، مشهورترین مکان ملاقات در جهان و در تمام طول تاریخ خوانده شده ‌است. این گردهمایی که در دره کوچک بین تپه پالاتینوس و کاپیتولاین واقع شده ‌است، امروز یک ویرانه بزرگ از قطعات معماری و حفاری ‌های باستان ‌شناسی متناوب است که سالانه بیش از ۴.۵ میلیون تماشاگر را به خود جلب می‌ کند. بسیاری از قدیمی ‌ترین و مهم ‌ترین سازه‌ های شهر باستانی در فروم یا نزدیک آن قرار داشتند. اولین پادشاهان و معابد پادشاهی روم در لبه جنوب شرقی قرار داشتند. این شامل اقامتگاه سلطنتی سابق قدیمی، رجیا (قرن هشتم پیش از میلاد) و معبد وستا (قرن ۷ قبل از میلاد) و همچنین مجموعه ‌های اطراف ویرانه ‌های وستال که همه آن ها پس از ظهور امپراطوری روم بازسازی شدند.

طاق کنستانتین در شهر رم و بین کولوسئوم و تپه‌ های پالاتینه واقع شده است. مجلس سنای روم آن را به مناسبت پیروزی کنستانتین یکم بر ماکسنتیوس در نبرد میلویان بین سال‌ های ۳۱۲ تا ۳۱۵ بعد از میلاد ساخت. این طاق نصرت با ۲۱ متر ارتفاع، ۲۵.۹ متر عرض و ۷.۴ متر عمق و سه گذرگاه، بزرگ ترین طاق نصرت ایتالیا است.

پله ‌های اسپانیایی در رم یکی از دیدنی‌ ترین جاذبه ‌های گردشگری این شهر می باشد که با نام Scalina Spagna هم شناخته می ‌شوند. پله‌ های اسپانیایی عریض ‌ترین و طولانی ‌ترین پله ‌ها در اروپا هستند که در حوالی میدان اسپانیا قرار دارد که میدانی به نام Trinita dei را به این میدان اسپانیایی وصل می‌ کند. در واقع پله‌ های اسپانیایی برای ایجاد ارتباط میان سفارت اسپانیا و «کلیسای ترینیتا دی مونتی» که در آن زمان تحت سرپرستی پادشاه فرانسه بود، ساخته شد. سفارت فرانسه در میدان پایین پله‌ ها بود، بنابراین نام آن میدان به «پیازا دی اسپگنا» یا میدان اسپانیا تغییر یافت؛ نامی که بعدها بر این پلکان هم باقی ماند. این پله ها به سبک باروک ساخته شده‌ اند و جایی عالی برای نشستن و لذت بردن از اتمسفر و حال و هوای شهر ابدی رم است. این پله ها در مجموع ۱۳۸ پله عریض هستند که به شکل منحنی ساخته شده‌ اند و در بعضی از جاها مستقیم و در بعضی جاها هم حالت تراسی شکل دارند. پله ‌های اسپانیایی همچنین قسمت پایینی پیازا دی اسپاگنا را به قسمت بالایی پیازا دی اسپاگنا وصل می ‌کنند. اگر به این پله ‌های رم سر بزنید می ‌توانید نقاشان زیادی را روی پله ها ببینید که نشسته ‌اند و در حالی که یک مدل انسانی روبروی آن ها نشسته است او را نقاشی می ‌کنند.

فواره تروی آب نمایی در منطقه تروی در رم است که ۲۶ ارتفاع و ۲۰ عرض دارد. تروی بزرگ ترین فواره دوران باروک در رم و یکی از معروف ‌ترین آب نماهای جهان است. این آب نما که در محل تقاطع یک سه راه واقع شده، نقطه پایانی آکوا ورجینه امروزی است. خود آکوا ورجینه حاصل احیای آکوا ویرگو-یکی از قنات ‌های باستانی رم-است که وظیفه تأمین آب روم را بر عهده داشته است. در سال ۱۹ پیش از میلاد مسیح و با کمک یک (گفته می شود) باکره، متخصصان رومی منبع آبی پاکیزه را در ۱۳ کیلومتری شهر رم شناسایی کردند. این صحنه در نمای امروزی آب نما به تصویر کشیده شده ‌است، گرچه راه پایانی که به آن چشمه کشیده شد، به دلیل غیر مستقیم بودن، ۲۲ کیلومتر طول دارد. آکوا ویرگو آب را به حمام‌ های آگریپا می ‌رساند و تا چهار صد سال در خدمت روم بود. آب نمای تروی در سال ۱۷۶۲ م به دست جوزپه پانینی تکمیل شد. او نشانه‌ های کنونی را به جای مجسمه ‌های آگریپا و تریویا (باکره رومی) که قبلاً در نظر گرفته شده بودند قرار می دهد. ساختمان پولی زمینه فواره را تشکیل می دهد و با ستون ‌های قرنتی، دو طبقه اصلی بنا به هم پیوند خورده ‌اند. رام کردن دریاها درون مایه پیش آمدگی سترگی است که در آن آب و سنگ کاری در هم آمیخته‌ اند و میدان کوچک را پُر کرده ‌اند. تریتون در حال رام کردن هیپوکامپ‌ ها، صدف اوکئانوس را هدایت می ‌کند. در طاقچه سمت راست اوکئانوس، وفور از کوزه اش آب می پاشد و در سمت چپ، سلامتی جامی در دست دارد که ماری از آن می نوشد. بر اساس یک داستان سنتی، اگر یک بازدید کننده سکه ‌ای داخل آب فواره پرتاب کند، روزی به رم بازخواهد گشت. برآورد می شود که روزانه ۳۰۰۰ یورو در فواره ریخته می شود. این پول برای سوپرمارکتی برای نیازمندان رم مورد استفاده قرار می ‌گیرد و البته هر از گاهی تلاش ‌هایی برای سرقت این سکه ‌ها از درون آب صورت می ‌گیرد.

کاخ دوریا پامفیلی که با نام گالری دوریا پامفیلی نیز شناخته می شود، به خانواده پامفیلی تعلق دارد. در این کاخ می ‌توان مجموعه بزرگی از آثار هنری متعلق به این خانواده را، از جمله اثاثیه، نقاشی و مجسمه مشاهده کرد. بهترین راه برای بازدید از گالری استفاده از تورهای صوتی است.

پیاتسا ناوونا یک میدان عمومی تاریخی در شهر رم است که در کنار سایت استادیوم دومیتیان قرار دارد و در سده نخست میلادی ساخته شده ‌است و از سبک استادیوم ‌های در فضای باز پیروی کرده ‌است. در روم باستان مردم برای تماشای بازی ‌ها به این مکان می ‌آمدند. پیاتسا ناوونا در اواخر سده پانزدهم میلادی به‌ عنوان یک فضای عمومی در نظر گرفته ‌شد و یکی از نمادهای معماری عصر باروک محسوب می شود. در زمان اسقف اینوسنت دهم، قصر خانوادگی وی به نام پلازو پامفیلی روبروی پیاتسا قرار داشت. در پیاتسا ناوونا مجسمه‌ ها و اشیاء دست ‌ساز مهمی وجود دارد؛ در مرکز آن فواره چهار رودخانه واقع شده ‌است که توسط جان لورنتسو برنینی طراحی شده و در بالای آن ستون هرمی سنگی دومیتیان قرار دارد و قطعات آن از Circus of Maxenitus آورده شده ‌اند. بازار کریسمس در میدان پیاتسا برگزار می شود.

تپه کاپیتول یکی از هفت تپه رم است که در روم باستان، مکانی مذهبی و سیاسی بوده و معادل آکروپولیس در یونان باستان بشمار می ‌رفته است. از سده ۱۶ میلادی به بعد، این منطقه با نام کاپیتولینوس نامیده می شود. واژه پُر کاربرد کاپیتول نیز ریشه در نام همین مکان دارد.

گالری بورگز در شمار موزه های معروف و پُرطرفدار شهر رم قرار دارد و از مجسمه‌ های رومی گرفته تا نقاشی ‌های باروک و رنسانس هنرمندان مشهور را در بَر می ‌گیرد. گالری بورگز که آن را «بورگزه» نیز تلفظ می ‌کنند، در پارک زیبای «ویلا بورگزه» واقع شده است. این گالری هنری زمانی از مجموعه خصوصی کاردینال ثروتمندی به نام «شیپیونه بورگزه» نگهداری می‌ کرد، اما امروزه به موزه ‌ای عمومی و یکی از مقاصد گردشگری اصلی شهر رم تبدیل شده است. کاردینال بورگزه به شدت به آثار هنری علاقه داشت و این ویلا و باغ ‌های اطرافش را به این منظور تأسیس کرد تا هم جشن ‌هایش را در آن برگزار کند و هم فرصتی باشد تا مجموعه بی ‌نظیرش را به رخ دیگران بکشد. شاهزاده «کامیلو بورگزه» در اوایل قرن 19 میلادی با خواهر ناپلئون یعنی «پائولین بناپارت» ازدواج کرد و می ‌بایست حدود 500 اثر از این موزه را به ناپلئون اهدا می ‌کرد که دو مورد از آثار با ارزش این گالری، یعنی «گلادیاتور بورگزه» و «هرمافرودیته خفته» نیز میانشان بود و امروزه در موزه لوور در پاریس از آن ‌ها نگهداری می شود. ویلای کاردینال را در سال 1903 میلادی به گالری بورگز تبدیل کردند و به همراه باغ ‌های آن بر روی مردم باز گذاشتند. پارک ویلا بورگزه، یکی از زیباترین پارک ‌ها در رم به حساب می ‌آید. این گالری، یکی از بهترین مجموعه مجسمه و نقاشی در جهان را دارا می ‌باشد و معماری ساختمان آن هم خودش جزو جاذبه ‌های دیدنی آن بشمار می ‌رود. از میان آثار معروف این موزه می‌ توان به «مجسمه‌ی پائولین» از «کانووا» اشاره کرد که همان تندیس خواهر ناپلئون است و به تنهایی ارزش دیدن دارد.

این شاهکار مهندسی در سال 1867 م توسط جیووانی باتیستا ساخته شده است. عقربه‌ های این ساعت به درختانی شباهت دارند که با پس‌ زمینه ویلا بورقس به خوبی هماهنگی دارد. این ساعت زمانی کار می ‌کند که آب در محفظه‌ های کوچک به شکل برگ روی محور می‌ ریزد. وقتی که این دو محفظه پُر از آب می‌ شوند و آب به نوسان می ‌افتد، مکانیسم فعال می شود و به نوبت، هر کدام از این عقربه ‌ها زمان را اعلام می ‌کنند. این ساعت آبی بر بلندای برجی چوبی در پارک پنسیان واقع در ویلا بورقس قرار دارد.

از مناطق دیدنی رم جاده آپیان است که از قدیمی‌ ترین و طولانی ‌ترین جاده ‌های دنیا است و 312 سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده و طول آن 563 کیلومتر است. شما در مسیر این جاده می ‌توانید مزارها و سنگ قبرهای افرادی مثل سان دومیتیلا، سان سباستین و سیسیلیا متلا را ببینید. این جاده از اهمیت تاریخی بالایی برخوردار است که از آن دست می ‌توان به قیام ضد بردگی اسپارتاکوس 73 سال پیش از میلاد اشاره کرد که در نهایت به شکست رسید. در آن زمان 6 هزار برده در 130 مایل از جاده آپیان به صلیب کشیده شدند!

ستون تراژان نام ستونی رومی واقع در شهر رم  است که کار ساختش در سال ۱۱۳ میلادی به پایان رسید و از سوی سنای روم و مردم به افتخار پیروزی ‌های تراژان-امپراطور روم-در دو نبردش علیه داسیایی ‌ها در سال ‌های ۱۰۲ و ۱۰۵ میلادی به او تقدیم شد. این ستون دارای نقشینه‌ ای مارپیچ است که تا بالای ستون ادامه داشته و بخش ‌هایی از این نبرد بصورت نقش ‌برجسته ‌هایی بر روی آن کنده ‌کاری شده ‌است. ستون تراژان احتمالاً توسط آپولودوروس دمشقی طراحی شده است و مکان آن در شمال فوروم تراژان در نظر گرفته شد. این ستون از ۱۷ بلوک استوانه از جنس مرمر لونایی تشکیل شده که هر یک از این بلوک ‌ها ۱.۵ متر ارتفاع و ۳.۶ متر قطر دارند. ارتفاع این ستون پیروزی با احتساب پایه مکعبی ‌شکلش به ۳۸ متر می‌ رسد. درون این ستون خالی است و پلکانی مارپیچ با ۱۸۵ پله در آن قرار دارد که تا بالای ستون ادامه دارد. بر روی سطح خارجی ستون اما کتیبه ‌ای مارپیچ به ارتفاع ۱ متر در هر پیچش و طول ۲۰۰ متر وجود دارد که پس از ۲۳ دور چرخیدن به بالای ستون می‌ رسد. این کتیبه که پیروزی ‌های امپراطور تراژان را به تصویر کشیده است از ۱۵۵ صحنه و حدود ۲۵۰۰ پیکر تشکیل شده و فعالیت‌ های نظامی رومیان از ساخت دژ و پُل تا جنگ و تسلیم دشمن و اخراج زنان و کودکان را به نمایش می ‌گذارد. همچنین بر روی دیواره بیرونی پایه این ستون نیز نقش ‌بَرجسته ‌هایی از سلاح و زره‌ پوش‌ های داسیه ‌ای ‌ها کنده‌ کاری شده و کتیبه ‌ای که بیانگر تقدیم این ستون پیروزی به امپراطور است بر بالای درب ورودی آن دیده می شود. بر بالای ستون تراژان زمانی نیز تندیسی برنزی از خود تراژان وجود داشت که احتمالاً پس از مرگ او نصب شده بود اما در سال ۱۵۸۷ م و به دستور پاپ سیکستوس پنجم، تندیسی از سنت پیتر-که یکی از قدیسان نگهبان رم بود-به جای آن قرار گرفت. این ستون در عین حال نقش بنای یادبود امپراطور پس از مرگ او را نیز داشت. در جنوب پایه ستون تراژان دری وجود داشت که راه ورود به درون ستون بود. پس از ورود در سمت چپ، اتاقی وجود داشت که نیمی از بخش شمالی پایه را در بر گرفته بود و درون آن توسط پنجره ‌ای کوچک در دیواره غربی روشن می ‌شد. بنا بر نوشته ‌های دیون کاسیوس و اوتروپیوس، خاکستر تراژان پس از مرگش در این اتاق قرار داده شده بود. خاکستر امپراطور در خاکستردانی از جنس طلا قرار داشت که این خاکستردان در قرون وسطی دزدیده شد.

پالاسیوم یا پالاتیوم یا پالاتن یکی از هفت ‌تپه شهر رم بوده‌ است. بر پایه اسطوره رموس و رومولوس، شهر رم بر فراز این تپه پی ‌ریخته ‌شد. از زمان آگوستوس کاخ امپراطوران روم بر فراز پالاتیوم ساخته ‌شد.

دهان حقیقت یک ماسک از جنس سنگ مرمر در رم است که در مقابل دیوار سمت چپ کلیسای سانتا ماریا این کوسمدین قرار دارد. این مجسمه بازدیدکننده ‌هایی را جذب می ‌کند که جسورانه دست خود را در دهان آن فرو می ‌برند. این ماسک مرمرین عظیم وزنی حدود ۱۳۰۰ کیلوگرم دارد و احتمالاً تصویرگر چهره اوکئانوس خدای اقیانوس‌ ها است.

موزه ملی روم نام یک سری از موزه های بهم پیوسته ‌ای است که در شهر روم و در کشور ایتالیا قرار دارند. موزه ملی روم در سال ۱۸۹۰ م تأسیس شد. در دوران اتحاد ایالات ایتالیا، آثار هنری و تاریخی از قرن پنجم پیش از میلاد مسیح تا قرن سوم پس از میلاد مسیح در آن گردآوری شد.

گرگ کاپیتول تندیسی مفرغی از ماده گرگی در حال شیر دادن به دو برادر دوقلو رموس و رمولوس-بانیان افسانه ‌ای شهر رم-است. این تندیس اکنون در موزه کاپیتول شهر رم نگهداری می شود. در مورد قدمت این تندیس اختلاف نظر وجود دارد. تا چندی پیش تصور می ‌شد که قدمت آن به حدود سال ۵۰۰ پیش از میلاد باز می ‌گردد اما نتایج پژوهش دانشگاهی در ایتالیا و بررسی ‌های تاریخ ‌گذاری رادیوکربن، نشان دادند که قدمت آن به حدود قرن ۱۳ پس از میلاد باز می ‌گردد. برخی از کاربردهای این تندیس به عنوان نماد عبارتند از: 1.       بنیتو موسولینی به این تندیس علاقه داشت و چندین نمونه ساخته شده از روی آن را به شهرهای مختلف هدیه داد. 2.       این تندیس بر روی پوستر و نشان بازی ‌های المپیک تابستانی ۱۹۶۰ م رم ظاهر شد. 3.       در طراحی نشان باشگاه فوتبال آ.اس.رم (AS Rome) از این گرگ ماده استفاده شده است.

طاق پیروزی تیتوس نام طاق نصرتی است که در راه مقدس در جنوبِ شرقی فوروم رومی در شهر رم قرار گرفته است. این طاق کمی پس از درگذشت تیتوس-امپراطور روم-ساخته شد.

میدان ونیز در پایتخت کشور ایتالیا واقع شده ‌است و یکی از میادین اصلی رم محسوب می شود و از چندین مسیر عبور می ‌کند.

پل پونته ملیویو اولین مکانی در رم است که میزبان قفل‌ های عشق بود. بیش از هر چیزی محبوبیت قفل‌ های عشق در ایتالیا به دلیل تأثیر‌ی است که خوانندگان از کتاب «تو را می ‌خواهم» اثر فردریکو موچا گرفته ‌اند.

کاخ کوئیرینال با تاریخ اسرارآمیز، باغ‌ های زیبا و شکوه معماری همچون نگینی روی تپه ‌های روم باستان می ‌درخشد. این کاخ که در قرن ۱۹ میلادی محل چهار گردهمایی برای انتخاب رهبر کاتولیک ‌های جهان بوده، کم تر برای گردشگران شناخته‌ شده است. در چند سال گذشته، این کاخ به ندرت مورد بازدید قرار می‌ گرفت، اما سرجیو مارتالا-رییس جمهوری ایتالیا که اکنون ساکن این کاخ شده-کاخ کوئیرینال را متعلق به همه مردم ایتالیا می ‌داند و بازدید از آن برای همگان امکان ‌پذیر است. امروزه گردشگران می ‌توانند اقامتگاه کهن پاپ ‌ها و پادشاهان ایتالیا در اعصار مختلف را ببینند. بازدید از لوازم سلطنتی داخل کاخ، ظروف گران ‌قیمت، کارد و چنگال ‌های سلطنتی و ست کامل ماه ‌عسل پادشاهی برای ساعت ‌ها گردشگران را مجذوب خود می‌ کند. همچنین لوسترهای سالن رقص کاخ به ‌قدری خیره‌ کننده هستند که یک تور کامل برای دیدن آن ‌ها لازم است.

موزه ملی حمام دیوکلتیان بسیار بزرگ بود و امروزه شامل ۲ کلیسا، بخش‌ های بزرگی از صومعه کارتوس و موزه اصلی می شود. مایکل آنجلو از حمام به عنوان اسکلت ساختمان کلیسای Santa Maria degli Angeli استفاده کرد و موزه ملی رم را پُر از گنجینه ‌های عتیقه کرد که از آن جمله می ‌توان به مجسمه ‌های یونانی و رومی، تابوت‌ های قبل و بعد از مسیحیت و موزائیک ‌ها و نقاشی ‌های زیبا اشاره کرد. کلیسای San Bernardo alle Terme در اواخر قرن ۱۶ میلادی و در ساختمانی مدور در گوشه ‌ای از حمام ساخته شده است. گنبد این بنا شبیه گنبدی است که در پانتئون وجود دارد اما اندازه گنبد این کلیسا نصف آن است.