امام حسن، یکی از شهرهای استان بوشهر و مرکز بخش امام حسن شهرستان دیلم است.
این شهر، محل دفن امام زاده حسن (ع)، از نوادگان امام موسی کاظم (ع) می باشد. این شهر، بین بندر گناوه و بندر دیلم و در محل بندر باستانی سینیز، در کناره خلیج فارس قرار گرفته است.
این قلعه، در قلعه حصار آقا خان لیرادیِ دیلم قرار دارد که بین سال های ۱۲۹۵ تا ۱۳۰۰ ه.ق، توسط آقا خان لیرادی و حاکم دهقان لیرادی ساخته شده است. این ساختمان را آقا خان لیرادی به عنوان منزل شخصی و حصار نظامی استفاده می کرده است و تا سال ۱۳۱۷ ه.خ، همراه با عائله خود در این قلعه زندگی می کرد و از سال ۱۳۱۷ تا ۱۳۱۹ ه.خ که حکومت مرکزی او را به تهران احضار و بازداشت کرد، قلعه توسط احمد شاه خان و به نیابت از آقا خان، نگهبانی و رتق و فتق امور آن انجام می گرفته است. مساحت قلعه، ۴ هزار متر مربع است و دارای چهار برج است که محل نگهبانی تفنگ چیان خارک بوده است. قلعه دارای ۱۵ اتاق و یک حمام است که حمام دارای خزینه بوده و همیشه آب گرم داشته است. ارتفاع ساختمان بیش از ۷ متر است. این بنا، از قلاع زیبای حاشیه خلیج فارس است که در بزرگی و وسعت، چشم گیر است.
سی نیز یا شی نیز، بندری باستانی در بخش امام حسن کنونی بوده است که میان دو بندر مهروبان و جنابه (گناوه) قرار داشته و صنعت پارچه بافی آن شهرتی جهانی داشته است. در دوره ساسانیان سی نیز، در جایگاهی بلند از علم و فرهنگ و تمدن قرار داشت، بطوری که دارای یک مرکز علمی (دانشگاه) و کتابخانه ای بزرگ بوده است. از نظر وضعیت دریایی، کشاورزی و صنعتی نیز، سی نیز دارای رونق فراوان بوده است. پنبه مصری از عمده ترین واردات این بندر بوده و کشت کتان و کارگاه های بافندگی و روغن چراغ، از جمله کالاهای پُر رونق آن بوده است. تجارت دریایی بندر سی نیز با نقاط جهان از جمله روم، مصر، هند، بصره و چین صورت می گرفته است. آب انبار قدیمی شهر تاریخی سی نیز، از آثار مشهور آن است.
