فریدون شهر، یکی از شهرهای استان اصفهان و مرکز شهرستان فریدون شهر است.
این شهر، نامزد امن ترین شهر دنیا از سوی یونسکو و با ۲۵۳۰ متر ارتفاع از سطح دریا، مرتفع ترین شهر ایران است.
بیش از %۹۰ جمعیت محله بالای شهر فریدون شهر را، گرجی زبانان تشکیل داده و بیش تر آن ها، نوادگان گرجی هایی هستند که توسط شاه عباس اول، از گرجستان به ایران، تبعید شدند.
گرجی های فریدون شهر، به زبان گرجی فریدون شهری صحبت می کنند.
آبشار پونه زار یا بیدنیانی، یکی از زیباترین آبشارهای ایران و از شاخص ترین تفرجگاه های منطقه است که از ارتفاعات زاگرس مرکزی سَرچشمه می گیرد و دارای چندین سَرچشمه خنک و گوارا است. مسیر دسترسی به آن، در حدود ۳ کیلومتر بصورت پیاده روی در شیب نسبتاً ملایم رو به پایین است. ارتفاع آبشار پونه زار، ۷۰ متر است و در بالا دست آن، ده ها چشمه زلال و گوارا و در پایین دست آن، چندین پروژه پرورش ماهی قرار دارد. به دلیل آن که چشمه های آن در پایین دست می باشد، می توان از نزدیک این آبشار را مشاهده کرد. این آبشار، بدلیل رویش پونه در آبراهه های آن، به آبشار پونه زار و به زبان گرجی به بیدنیانی معروف است.
عمده ترین دشت های لاله های واژگون کشور، در نواحی شمالی زاگرس و نزدیک کوه رنگ و فریدون شهر اصفهان، از لاله پوشیده می شوند؛ این گُل، تحت تأثیر دمای هوا، از اوایل بهار در نواحی شمالی زاگرس و در نزدیکی فریدون شهر، شروع به شکوفایی می کند و در مناطق جنوبی، در اواسط تابستان به گُل می نشیند. دشت لاله های واژگون فریدون شهر، با وسعتی بالغ بر ۳۰ هزار هکتار، منحصر بفرد ترین دشت لاله واژگون در سطح استان و کشور است. با شروع فصل بهار، بیشتر نقاط فریدون شهر، تابلوی زیبایی از طبیعت خدادادی را به نمایش می گذارد که در این میان، دشت لاله های واژگون در رنگ های زرد و قرمز، همچون نگینی می درخشد. ارتفاع این گُل ها، به ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی متر می رسد و به شکل زنگوله ای درشت و قرمز رنگ و گاهی نارنجی مایل به زرد دیده می شود. این گُل، پس از چیده شدن، ۲۴ ساعت دوام دارد.
آب این چشمه، از زیر تخته سنگ های بزرگ، با فشار زیاد خارج می شود که قسمتی از آن، آب آشامیدنی فریدون شهر و روستاهای مجاور آن را تأمین می کند. این چشمه و محدوده آن، یکی از مهم ترین تفرجگاه های مردم این منطقه است.
ارتفاع آبشار پشندگان، حدود ٤۵ متر می باشد که در فصول بهار و تابستان، با حرکت آب بر روی صخره های پایین دست، جلوه ای زیبا از قدرت آفریدگار را در این طبیعت بکر و کوهستان زیبا را به نمایش می گذارد.
پشت کوه، جلوه ای بسیار زیبا و روح نوازی از طبیعت خداوندی را در خود جای داده است. این منطقه بسیار زیبا که به سه بخش پشت کوه موگویی اول تا سوم تقسیم می گردد، شامل گونه های جنگلی مانند ذال ذالک، پسته کوهی، زبان گنجشگک، بادام کوهی، بلوط، زرشک، سنجد، چنار و غیره می باشد که از ده ها روستای کوچک تشکیل یافته و جمعیت قابل توجهی از خانوارهای عشایر بختیاری را نیز، در فصل ییلاق پذیرایی می کند.
یکی از جاذبه های طبیعی و دیدنی در منطقه پشت کوه که از ارتفاعات زاگرس مرکزی سرچشمه می گیرد، آبشار طرزه است. ارتفاع این آبشار، حدود ۴۰ متر و در تمام فصول سال، جلوه ای زیبا از ریزش آب بر روی صخره ها به نمایش می گذارد.
طول این غار، ۲۵ متر و عرض آن در جاهای مختلف، بین ۳ تا ۷ متر است. ارتفاع داخلی آن، بین ۲ تا ۶ متر و کف آن، مسطح و در انتهای آن، چاه عمیقی است که به جهت جلوگیری از سقوط تماشاچی، مسدود شده است.