مجموعه پُل های تاریخی پاتاوه، شامل پنج پُل تاریخی است و قدیمی ترین پُلی که از مجموعه پُل های تاریخی پاتاوه باقی مانده، پُل تخت شاه نشین بوده که به دوره ساسانی بَر می گردد. از مشخصات ویژه این پُل، وجود علائم و نشانه های سنگ تراشی بر روی سنگ های تزئینی این پُل است. یکی از بزرگ ترین این پُل ها، که آثار آن بهتر باقی مانده، در میان سه پُل جنوبی گردنه خرسان قرار دارد. اتاق ها، پایه ها و ملزومات دیگر آن، مانند آثار دهدشت است و به دوران صفویه مربوط می باشد. این اثر، در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۵۶، با شماره ثبت ۱۵۷۰، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.
این اثر تاریخی، مربوط به دوره هخامنشیان بوده است. در کنار این تخت، پُل های وجود دارد که یکی از آن ها، مربوط به دوره ساسانی و یکی نیز مربوط به دوره صفوی وجود دارد. این تخت، دارای سنگ های حجاری شده تمیز و قشنگ است، ولی متأسفانه اهالی محلی این منطقه، سنگ ها را به دلیل تمیزی و صاف بودن آن، در مصالح ساختمانی خود به کار برده اند و باعث تخریب آن شده اند. این اثر، که پایه اى از سنگ هاى حجارى شده دارد، با آثار دوران هخامنشى واقع در مسیر جاده قدیمى بین خوزستان و فارس قابل مقایسه مى باشد. این اثر، در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۵۶، با شماره ثبت ۱۵۷۱، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.
این آبشار، از ارتفاعات با ارتفاعی حدود ۳۵ متر، با آب بسیار خنک و گوارا، به سمت دره های پُر پیچ و خم، که پوشیده از درختان چنار و گردو با قدمت چند صد ساله و پوشش گیاهی متنوع در دامنه آن، به سمت دشت های پایین دست سرازیر می شود. در پایین این آبشار، حوضچه ای کوچک پدید آمده که در اطراف آن، مکان مناسبی برای نشستن مهیا است. تفرجگاه پیرامونی آبشار بهرام بیگی، در ایام مختلف سال، نظر گردشگران بسیاری را به سوی خود جلب می کند.
قبرستان چال شاهین، از نظر شناخت بهتر فرهنگ ایلامی در جنوبِ غربی ایران، اهمیت بسیار زیادی دارد. این منطقه، با داشتن چراه گاه های غنی، دارای دامداری مناسبی است. از ویژگی دیگر گورستان لما، معماری گورهای آن می باشد که ساختمان گورها، از قلوه سنگ ها و تخته سنگ ها و بسیار مستحکم ساخته شده است، به طوری که فضای خالی اولیه بیش از نیمی از گورها بعد از سه هزار سال، هنوز دست نخورده باقی مانده است. شکل اکثر گورها، مستطیلی بوده که البته بعضی از آن ها هم، بصورت بیضوی ساخته شده بودند که برای کودکان مورد استفاده قرار می گرفت. بزرگی بعضی از گورها، به پنج متر می رسد. این اثر، در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۸۵، با شماره ثبت ۱۷۵۵۰، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.
آبشار منج، از آبشارهای طبیعی و معروف شهرستان دنا محسوب می شود. آبشاری واقع در قلب کوه های دو شاخه ای، که پس از طی مسیری طولانی و عبور از روستای منج، به رودخانه بشار می ریزد.
بر اساس بررسی های زمین شناسی، شکل گیری این غار، مربوط به دوره دوم زمین شناسی بوده است. در طی سالیان طولانی، بر اثر ریزش نزولات جوی، حفره هایی در غار ایجاد شده و آب درون حفره ها، به بیرون راه یافته و به این ترتیب، موجب ایجاد قندیل های اعجاب انگیز و دالان های زیبا شده است. غار ده شیخ، یکی از شگفت انگیز ترین غارهای شناخته شده در کشور است به طوری که به آن، لقب علی صدر ۲ داده اند. دهانه این غار، در ارتفاعِ ١۶۷۰ متری از سطح دریا واقع شده و بسیار تنگ و باریک می باشد، به طوری که باید مسیر ابتدای غار را که در حدود ۵ تا ۶ متر می باشد، بصورت نشسته طی نمود.
