گشتول

تنگه واشی یا تنگه ساواشی، مکانی با جاذبه های گردشگری است که با داشتن آب و هوای مناسب، در تابستان ها، میزبان جمعیت کثیری از مسافران و گردشگران می باشد. کلمه واش در زبان مازندرانی، به معنای چمن می باشد. شاید یکی از جذاب ترین بخش های سفر به تنگه واشی، حرکت در رودخانه ای است که در بین یک دره سنگی قرار دارد. این مکان، شامل دو تنگه است که تنگه اول، به «واشی» و تنگه دوم، به «سا» معروف است. در انتهای تنگه دوم، آبشاری با ارتفاعِ ۱۵ متری قرار دارد. مسیر پیاده روی از ابتدای تنگه اول، طی سه بخش انجام می شود.  بخش اول: مسیر تنگه اول تا ابتدای دشت ساواشی، حدود ۲۵۰ متر.  بخش دوم: راهپیمایی دشت ساواشی، حدود ۱۷۰۰ متر.  بخش سوم: مسیر تنگه دوم تا رسیدن به آبشار، حدود ۸۰۰ متر. بعد از عبور از تنگه اول و گذر از دشتی زیبا، تنگه دوم قرار گرفته که حدود ۲ کیلومتر با تنگه اولی فاصله دارد. این تنگه هم، مانند تنگه اول، چشم نواز است و از دیواره های سنگی آن در نقاط مختلف، چشمه های آب زلال و خنک، به سمت پایین روان است. در انتهای این تنگه نیز، هیاهوی ریزش آبِ آبشاری زیبا، مسافران را به خود می خواند تا در زیر آبشار و در هوای گرم تابستان، تنی به آب بزنند. تنگه ساواشی، از سال ۱۲۷۵ ه.خ، متعلق به حاجی اسفندیار حامدی سنگسری و علی آقا حامدی اسفندیاری و سیامک حامدی، تا کنون می باشد.