بوستان لاله، که تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ه.خ، بوستان فرح نام داشت، از بوستان های بزرگ شهر تهران است. این پارک، در سال ۱۳۴۵ ه.خ، به در خواست فرح پهلوی، بنیان شد. پیش از آن، یک منطقه نظامی بود که برای سوارکاری و رژه، مورد استفاده ارتش قرار داشت و باغ جلالیه نامیده می شد. مساحت بوستان، ۳۵ هکتار است. طرح آن، به وسیله طراح معروف فرانسوی، ژوفه و سایر طراحان پارک سازی و همکاران ایرانی، تهیه گردید. سایر عملیات اجرایی، به عهده شهرداری گذاشته شد. شهرداری، عملیات اجرایی را طبق طرح ادامه داد تا سرانجام، در سال ۱۳۴۵ ه.خ، پارک، تأسیس گردید. پس از انقلاب اسلامی، در بهمن ۱۳۵۷ ه.خ، نام این پارک، ابتدا به پارک خسرو گل سرخی و سپس به بوستان لاله، تغییر یافت. بخش جنوبِ شرقی این پارک، به شیوه پارک های ژاپنی طراحی شده و دارای آب نما و جویبارهای مارپیچ است. در خیابان های شمالی پارک، محوطه میزهای شطرنج جای داده شده است. زمین های ورزشی پارک، شامل زمین های بسکتبال و والیبال نیز، در بخش شمالی جای گرفته است. در این پارک، همچنین یک مرکز تئاتر عروسکی، یک کتابخانه زیر پوشش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و یک مسجد، دایر می باشد. مجسمه ها و تندیس های گوناگونی نیز در این پارک وجود دارد که نامدارترین آن ها، تندیس خیام و ابوریحان بیرونی است.
کاربر مهمان
نظرات کاربران