مسجد جامع رشتخوار، مربوط به دوره خوارزمشاهی-دوره تیموریان است. این مسجد، با پلانی چهار ضلعی، که در بالا به ۶ و ۸ ضلعی و در نهایت به گنبد ختم می شود، جزو مساجد تک ایوانه است. شبستان مسجد، به طولِ ۱۴ و عرضِ ۸ متر است و شامل سه قسمت می باشد. این مسجد، هم ویژگی های معماری اسلامی و هم معماری باستانی دوران تیموری را در خود جای داده است. آن چه از مسجد باقی مانده است، گنبدی است که از بیرون، آمیزه ای است از خشت خام و پخته و در جانب جنوبی گنبد هلالی، یک طاق بلند، که احتمالاً متعلق به شبستان تابستانی مسجد بوده است، دیده می شود. پوشش گنبد، آجری است و نمای پلکانی دارد. این اثر، در تاریخ ۴ بهمن ۱۳۵۶، با شماره ثبت ۱۳۴۳، به عنوان یکی از آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.
کاربر مهمان
نظرات کاربران