گشتول

کول خرسان، بیش از ۲۰۰ متر عمق دارد و دیواره های آن، با گیاهان سیاووشان و آبشارها و آب چکان های بسیار زیبایی، پوشیده شده است. مسیر ورودی کول خرسان، پوشیده از درختان کنار (سدر) و نخل است و انبوه نیزارها و درختان انگور و انجیر وحشی، دره کول خرسان را شبیه دره های عجیب فیلم ها کرده است. در دل کول خرسان، نهری دایمی، در بستر شنی و ماسه ای جاری است که از چشمه های درون دره، سَرچشمه می گیرد. کول خرسان، بر خلاف طبیعت، در زمستان، نسبتاً گرم و در تابستان، بسیار خنک است. در منتهی الیه دره، غاری قوسی شکل، مانند یک تونل وجود دارد که در انتهای آن، آب گیری به طولِ ۵ متر و عرضِ ۳ متر است که به رودخانه دز مشرف می شود. عاشقان طبیعت، پس از استراحت در هوای دل انگیز غار، از آب این حوضچه طبیعی، که در اصطلاح محلی به گهر معروف است، برای شنا استفاده می کنند.