این بنا، در ضلع غربی خیابان نمکی و در محله قدیمی آغه زمان-که محله ای مسیحی نشین است-قرار دارد. اواخر صفویه، در زمان حکومت شاه عباس دوم، هنگامی که ارامنه توسط دولت عثمانی به ایران تبعید شدند، گروهی از آن ها، در شهر سنندج ساکن شدند و در آن زمان، والیان اردلان، برای مسیحیان تبعیدی، این کلیسا را بنا نهادند. شیوه ساخت و نوع معماری کلیسای سنندج، تحت تأثیر معماری سبک اصفهانی است و تلفیقی از نما سازی سبک بومی، مانند طاق نما و ستون های آجری در آن به کار رفته که به فرم مشعل در بخش فوقانی، بصورت سه ترکی، آجر کاری شده است. خطوط عمودی در نمای بیرونی ساختمان، تأکید بر ارتفاع کلیسا است. این کلیسا، دارای قناتی فعال است و آب نمای زیبایی نیز، در داخل حیاط آن در ضلع جنوبی دیده می شود.
کاربر مهمان
نظرات کاربران