این بنا از دوران پیش از تاریخ، مرکز تمدن های هزاره اول بوده و از عصر مادها تا دوره ساسانی، اقوام متعددی در آن جا سکونت داشته اند. دژ، بصورت پشته عظیمِ سنگی در حاشیه شرقی رودخانه سارق در فاصله ۶۰۰ متری از دره سَر بَر آورده که از همه طرف، محفوظ و مجزا است و دست یابی به آن، مشکل و به این لحاظ جایگاه امنی برای ساکنان آن در ادوار مختلف بوده است. بقایای برج های دیده بانی و دخمه های صخره ای با حیاط و آب انبارها به فرم های چهار گوش منظم و نامنظم و مدور و پلکان ها و راهروهای استوانه ایِ ارتباطی، قابل ملاحظه می باشد. این تأسیسات، منسوب به دوره ماناها می باشد.
کاربر مهمان
نظرات کاربران